Parmak Uçlarından Ötesi ….
Parmak uçlarını görüyorsun önce .
Gördüğünden habersizsin. Sadece görüyorsun. Görür ve görünür halde buluyorsun kendini.
“ Önce ” gördüğünü bile bilmeden görüyorsun .
“ Sonra ” lardan haberin yok … İlk hareketin oldukça basit ve sessiz : Başparmağını işaret parmağına değdiriyorsun . Dokunma duyusuyla tanışmak üzeresin . İlk kez dokunuyorsun . Parmak uçlarında buluyorsun varlığını . Parmağının parmağına değmesi için kalbinin tıkır tıkır çalıştırıldığını bilmiyorsun henüz.
Farkında değilsin ama parmak ucun dokunabilsin diye , kılcal damarlarında adlarını ezberleyemeyeceğin , Sayılarını hesap edemeyeceğin , gözünle göremeyeceğin ,Hızlarına yetişemeyeceğin kan hücreleri dolaşıyor .
Parmağının parmağına değmesine izin veriliyor .İzin verildiğinin farkında bile değilsin . Harekete niyetlenir niyetlenmez alıyorsun izni .
Zamanın başköşesinde şerefli bir varlık olarak ağırlandığını anlıyorsun. Daha da heyecanlanıyorsun . Kalbinin atışlarını duyuyorsun . Nefesin derinleşiyor .
Yaşatıldığını fark ediyorsun . Seni konuşur eyleyene , seni görür eyleyene , seni işitir eyleyene , seni anlayabilir eyleyene , seni yokluktan çıkarıp şu anın tadını tattırana , sonsuz minnetini , sınırsız teşekkürünü yine O ‘ nun öğrettiğince ifade ediyorsun : “ Elhamdülillah … ”
Read more »